Postao je monah čak sa 8 godina tamo gdje je rođen Prepodobni Sava Osvećeni, a rođen je u Kapadokiji 439. od oca Jovana i majke Sofije. Bogu se predstavio 532. godine. Do punoljetstva bio je poslušnik Jevtimija Velikog i kad se ovaj upokojio odlazi Sava u pustinju podvizava se pet godina, a monasi su mu sami dolazili. Ubrzo s tim, povećanjem broja bratije u Hristu, on zida i manastir (Mar Sabu) ili crkvu i kelije za bratiju zapadno od Vitlajema. Mnoge napasti je Sava pretrpio od bliskih ljudi, od jeretika i od demona, ali sve pobeđivaše sveti otac: bliske ljude blagošću i popustljivošću, jeretike nepokolebljivim pravoslavnim veroispovedanjem, a demone krsnim znakom i prizivanjem Boga u pomoć. Naročito je veliku borbu imao sa demonima na gori Kastelu, gde je osnovao drugi svoj manastir, od ukupno sedam. On i Teodosije Veliki, susjed mu, smatrani su najvećim svjetilima i stubovima Pravoslavlja na Istoku. Careve i patrijarhe njih dvojica su značajno ispravljali u vjeri, a ostalima služili primjerom i čudesnom silom Božjom. Posle trudnog i mnogo plodnog života upokoji se sveti Sava Osvećeni 532. godine u devedeset i četvrtoj godini života. Između mnogih drugih čudotvornih i dobrih dijela, na primjer, prvi je uredio čin bogosluženja po manastirima, poznat pod imenom čina Jerusalimske crkve.
Sava Osvećeni, dakle, autor je povelje nazvane po njemu - Povelja Svetog Save - u kojoj je regulisan redoslijed bogosluženja i opisana monaških tradicija palestinskih manastira 5. vijeka, a pisana pod uticajem manastirskih povelja Svetog Pahomija i Svetog Vasilija Velikog.
Uz predanje Sveti Sava Osvećeni jerusalimski, prije blagoupokojenja je svojoj bratiji rekao da mu kraj groba učvrste njegov igumanski štap ,,patericu" potom prorekao da će jednog dana doći sa zapada mladi monah plemenita roda i dok se bude klanjao ovom grobu pašće dobro pričvršćeni štap na tlo. Potom, Jovan Damaskin je, tihujući u crkvi Svetog Save Osvećenog u palestinskoj pustinji blizu Jerusalima, zavještao da se tom budućem ,,monahu plemenita roda" kao blagoslov daruje i njegova ikona Bogorodice Trojeručice. U svojoj prvoj posjeti Svetoj zemlji 1217. godine princ srbski Rastko (potom srbski Sveti Sava) se, po zapisima Domentijana i Teodosija ,,poklonio u Vitlejemu, u Svetom Sionu, … na Gori Jeleonskoj, u Galileji, … i u lavri Svetog oca Save", kad je i igumanski štap Svetog Save jerusalimskog pao na tlo. Monasi su podigli štap, i isti, dok su ga čak čvrsto držali ponovo pao na tlo. Tako i naš Rastko Nemanjić postade monah Sava.
Prođi se Sinko.
No comments:
Post a Comment